Czym jest karta zbliżeniowa?

W celu kontroli dostępu bądź realizacji innych usług, często używane są różnego typu karty. Najstarszym i najtańszym typem kart są karty z paskiem magnetycznym, obecnie niezwykle często wypierane poprzez karty chipowe. Jedne i drugie mają poważną wadę - wymagają kontaktu z urządzeniem dokonującym odczytu. Wiele poręczniejsze w tym względzie są karty zbliżeniowe – dziś tak chętnie stosowane w bankowości.

Wykorzystanie kart zbliżeniowych umożliwia zdalny odczyt zawartości karty, dzięki czemu nie trzeba jej wkładać do skanera (jak w przypadku karty chipowej) bądź przeciągać poprzez odpowiednią szczelinę (karty magnetyczne). Oszczędzamy w taki sposób czas dla przykładu podczas dokonywania zapłaty.

Karty RFID oprócz systemu elektronicznego, mają antenę nadawczo-odbiorczą, zwykle w postaci pętli indukcyjnej. Skaner, za pośrednictwem anteny nadawczej, generuje falę elektromagnetyczną, która powoduje powstawanie siły elektromotorycznej w antenie karty. Ta dawka energii jest zbierana w kondensatorze i służy do zasilenia elektroniki karty zbliżeniowej.

Układ elektroniczny karty pobiera energię z kondensatora i generuje odpowiedni sygnał, wysyłając go poprzez antenę karty w chwili, gdy skaner nie nadaje. W tym czasie nasłuchujący czytnik odbiera sygnał i dokonuje przetwarzania informacji z karty.

Poprzez lata plastikowe karty modyfikowały swoje przeznaczenie oraz technologię, w której zostały skonstruowane zwiększając w ten sposób bezpieczeństwo użytkowania.